De zolder van oma

Share this:

Het was altijd verboden terrein. ‘Veel te gevaarlijk’, zei ze, als we vroegen naar de zolder die eigenlijk meer een vliering was. Zo noemde oma het dan ook. Een rommelzolder, alleen bereikbaar via een vlizotrap. Juist die trap was het probleem. Een uitschuifbare ladder, verbonden met een luik waarvan het koordje altijd verleidelijk in de ruimte bungelde.

‘Veel te gevaarlijk voor jullie. Als je er toch eens afvalt…’ Maar wij vonden het niet gevaarlijk. Uiteraard niet. Ik deelde altijd het gevoel van Taco uit ‘Het raadsel op de zolderbank’, een jeugdboek van Gerbrand Fenijn. Achter dat luik was een geheim. Net zoals de kast in het huis van professor Kirke, waarachter een compleet Narnia verscholen lag. Maar wij hadden er niks te zoeken, zei ze.

Door de jaren heen verdween de zolder in de stoffige hoeken van m’n geheugen. Het rationele won van de fantasie. Toen we later groot waren, gaf oma toestemming om te kijken. ‘Wel voorzichtig doen’ kregen we nog mee, maar dat was niet nodig. Het was immers niet gevaarlijk. Of het toentertijd een teleurstelling was, weet ik niet meer. Het moet haast wel, want je kon er niet verdwalen, overzichtelijk als het was. En de lage, stoffige ruimte verborg al helemáál geen geheimen.

Onlangs was ik weer op de zolder, nu het huis niet meer bewoond is. De desillusie was misschien nog groter dan toen.  Een broeierig stofnest met oude spullen – waarvan alleen drie oude petroleumstelletjes mijn belangstelling trokken. Talloze weckpotten in een loze ruimte, onbereikbaar door twee verwarmingsbuizen die  erlangs gemonteerd waren. Vreemd, dat wel, maar dan ook het enige raadsel van deze zolder.

Toen ik de trap afliep struikelde ik en verloor bijna m’n evenwicht. Ze geven weinig grip, die vlizotrappen. ‘Veel te gevaarlijk voor jullie’, schoot even door m’n hoofd. Het zal een vorm van heimwee zijn, maar minstens twintig jaar na dato was ik geneigd oma gelijk te geven.

***

Tot en met 30 juni 2014 schrijf ik elke week een blog. Mocht het succesvol zijn, ga ik natuurlijk door.

Other Posts

There are 2 comments. Add yours.

  1. Marlies van Santen

    Hoi Kees,

    Leuk om je blog te lezen.
    Wie weet kom ik vaker je verhaal lezen.

    Groet,

    Marlies van Santen-Copier

  2. Janneke vd B

    Leuk! Oude petroliumstelletjes en weckpotten. 🙂

Leave a Reply

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *